Όταν υπάρχει δημόσια ασφαλιστική κάλυψη (ΕΟΠΥΥ, κλπ.):

Ό ΕΟΠΥΥ, βάσει του νέου κανονισμού, καλύπτει το 70% κάθε επέμβασης, σε τετράκλινο δωμάτιο.

Ο ασθενής επιβαρύνεται το υπόλοιπο 30%, συν τις αμοιβές των γιατρών.
Το συνολικό κόστος θα εξαρτηθεί επίσης από το είδος της επέμβασης, όπως επίσης και από το εάν ο ασθενής θελήσει αναβάθμιση θέσεως, π.χ. τρίκλινο, δίκλινο, μονόκλινο κλπ.

Όταν υπάρχει ιδιωτική ασφαλιστική κάλυψη:

Σε αυτή την περίπτωση εξαρτάται πάντα από το είδος του συμβολαίου.
Αν υπάρχει  ιδιωτική ασφάλεια με κάλυψη 100%, τότε ο ασθενής δεν έχει καμία οικονομική επιβάρυνση. Δεν έρχεται σε καμία οικονομική συναλλαγή με τον γιατρό, ούτε με το Νοσοκομείο. Η ασφάλεια πληρώνει το Νοσοκομείο και τις αμοιβές των γιατρών. Οι γιατροί πληρώνονται από το Νοσοκομείο το ποσό που πληρώνει η ασφάλεια.
Αν υπάρχει με την ιδιωτική ασφάλεια μερική κάλυψη, συνήθως 80%, τότε το υπόλοιπο 20%, το επιβαρύνεται ο ασθενής. Αναλόγως όμως το συμβόλαιο και αν ταυτόχρονα έχει χρησιμοποιηθεί ο ΕΟΠΥΥ, μέχρι 20%, υπάρχει περίπτωση το ποσοστό αυτό, να το καλύψει ο ΕΟΠΥΥ. Σε περίπτωση μεγαλύτερης συμμετοχής (30%), τότε ο ΕΟΠΥΥ, μπορεί να καλύψει το 20% και το υπόλοιπο 10% ο ασθενής.

Όταν δεν υπάρχει ιδιωτική ασφαλιστική κάλυψη:

Αν δεν υπάρχει  ιδιωτική ασφάλεια και χρησιμοποιείται μόνο ο ΕΟΠΥΥ, υπάρχουν ειδικά πακέτα για κάθε επέμβαση με τον ΕΟΠΥΥ, τα οποία συζητά ο ασθενής με το γιατρό πριν το χειρουργείο.

Αν δεν υπάρχει ούτε ιδιωτική ασφάλεια ούτε ΕΟΠΥΥ,  τότε η επέμβαση  γίνεται εντελώς ιδιωτικά και όλα τα έξοδα τα επιβαρύνεται ο ασθενής. Και εδώ όμως υπάρχουν ειδικά πακέτα για ιδιώτες, τα οποία επίσης συζητά ο ασθενής με το γιατρό, πριν το χειρουργείο.

Συνήθως πάντως, το λογιστήριο, κάνει  ευκολίες πληρωμής αν του ζητηθεί,  με δόσεις σε πιστωτική κάρτα σε όλα τα πακέτα ή και συνναλλαγματικές στις ασφάλειες που πληρώνουν απολογιστικά, μέχρι να πληρώθούν από την ασφάλεια όλα  τα έξοδα νοσηλείας, καθώς και οι αμοιβές των γιατρών .

Το κόστος της επέμβασης εξαρτάται από:

1. το είδος της επέμβασης και επομένως την βαρύτητα του χειρουργείου.
2. την χειρουργική τεχνική που επιλέγεται για να γίνει το χειρουργείο, (κλασσική, λαπαροσκοπική, ρομποτική ή επιβοηθούμενη μέθοδος).
3. τη χρήση ή όχι ειδικών υλικών και εργαλείων, (όπως ψαλίδι υπερήχων, εργαλεία πολλαπλών ή μιας χρήσεως, αυτόματα συρραπτικά κτλ.).
4. την διάρκεια νοσηλείας, και το σύνολο των απαραίτητων εργαστηριακών εξετάσεων.
5. την αμοιβή του χειρουργού των συνεργατών και του αναισθησιολόγου.
6. την ασφαλιστική κάλυψη του ασθενή (δημάσια ή ιδιωτική ασφάλιση ή χρήση και των δύο).