Η ελκώδης κολίτιδα είναι μια μορφή χρόνιας φλεγμονώδους νόσου του παχέος εντέρου και μαζί με τη νόσο του Chron, κατατάσσεται στα αυτοάνοσα νοσήματα του εντέρου. Εμφανίζεται κυρίως σε άτομα που ανήκουν στις ηλικίες 30 με 60  έτη και περισσότερο σε άνδρες.

Η ελκώδης κολίτιδα ξεκινάει να εκδηλώνεται από το ορθό τμήμα και σε συνέχεια προχωρεί στα κεντρικά τμήματα του παχέος εντέρου. Η νόσος μορφολογικά εκφράζεται σχηματίζοντας βλεννογονικές αιμορραγίες και αποστήματα δια μέσου του βλεννογόνου χιτώνα.

Αυτές οι αιμορραγίες έχουν σαν άμεσο αποτέλεσμα τις αιματηρές ή βλεννοαιματηρές κενώσεις από τον ασθενή.

 

 

Ποια τα αίτια εμφάνισης της ελκώδους κολίτιδας ;

Τα ακριβή αίτια για την εμφάνιση της ελκώδους κολίτιδας δεν είναι γνωστά. Ωστόσο φαίνεται άτομα τα οποία δεν καπνίζουν εμφανίζουν συχνότερα τη νόσο συγκριτικά με καπνίζοντες γι’ αυτό και συχνά αποκαλείται «ασθένεια των μη καπνιστών».

Ποια τα συμπτώματα της ελκώδους κολίτιδας ;

Τα συμπτώματα της ελκώδους κολίτιδας είναι παρόμοια με εκείνα της νόσου του Crohn και περιλαμβάνουν συμπτώματα όπως :

• Διαρροϊκές κενώσεις (10 ή περισσότερες φορές την ημέρα )

• Βλεννοαιματηρές κενώσεις
• Κράμπες στη κοιλιά

• Αιμορραγία από το ορθό
• Αναιμία
• Πυρετός
• Γρήγορη απώλεια βάρους
• Οίδημα και πόνος στα ισχία και στα γόνατα
• Οίδημα και πόνος στα μάτια, το δέρμα, ή τους πνεύμονες

Διαφορές μεταξύ της νόσου του Crohn & της Ελκώδους Κολίτιδας

Η  ελκώδης κολίτιδα έχει αρκετά κοινά συμπτώματα με τη νόσο του Crohn, ωστόσο οι παρακάτω διαφορές, ξεχωρίζουν τη μία νόσο από την άλλη:

• Η διάσπαρτη κατανομή στο πεπτικό της νόσου του Crohn εν αντιθέσει με τη συνεχή προσβολή (συνεχόμενο τμήμα) του εντερικού βλεννογόνου στην εντερική κολίτιδα.
• Στην  ελκώδη κολίτιδα οι ασθενείς αισθάνονται  τον πόνο στο χαμηλότερο αριστερό μέρος της κοιλίας, ενώ οι ασθενείς με Νόσο του Crohn συνήθως πονούν κάτω δεξιά στη κοιλιά.
• Οι κενώσεις με αίμα στην ελκώδη κολίτιδα είναι βασικό και κύριο σύμπτωμα ενώ στη νόσο του Crohn είναι λιγότερο συχνό.
• Στην Νόσο του Crohn, η φλεγμονή μπορεί να εμφανιστεί σε οποιοδήποτε σημείο του πεπτικού συστήματος από το στόμα μέχρι τον πρωκτό. Στην ελκώδη κολίτιδα, στο παχύ έντερο, που είναι και η μόνη περιοχή που επηρεάζεται.

 

Πως γίνεται η διάγνωση της ελκώδους κολίτιδας;

Η διάγνωση της ελκώδους κολίτιδας γίνεται κυρίως με τη σιγμοειδοσκόπηση ή την κολονοσκόπηση, με την οποία είναι δυνατή η λήψη βιοψίας ενδοσκοπικά και να επιβεβαιωθεί η νόσος.
Επίσης υπάρχουν ειδικοί δείκτες τόσο στο αίμα όσο και τα κόπρανα, που χρησιμοποιούνται στη διαγνωστική προσέγγιση των ασθενών με φλεγμονώδη νόσο του εντέρου. Οι σημαντικότεροι από αυτούς τους δείκτες είναι η C αντιδρώσα πρωτεΐνη (CRP), η καλπροτεκτίνη κοπράνων και η λακτοφερρίνη κοπράνων. Το μειονέκτημα αυτών των δεικτών είναι ότι έχουν κυμαινόμενη ευαισθησία και ειδικότητα στη διάγνωση της φλεγμονής στο έντερο. Γι αυτό πρέπει να γίνεται συνεκτίμηση όλων αυτών των δεικτών μεταξύ τους αλλά και με τη γενική κλινική εικόνα του ασθενούς. Η σημαντικότερη πάντως όλων είναι η κολονοσκόπηση με την ιστολογική εξέταση.

Ποια είναι η θεραπεία της ελκώδους κολίτιδας ;

Η θεραπεία της ελκώδους κολίτιδας μπορεί να είναι είτε συντηρητική είτε χειρουργική, ανάλογα με τη βαρύτητα της κατάστασης. Στόχος της θεραπείας είναι η επίτευξη της ύφεσης της φλεγμονής και η βελτίωση της ποιότητας ζωής των ασθενών.

 

Έτσι σε ήπιες περιπτώσεις ελκώδους κολίτιδας η θεραπεία είναι συντηρητική, μέσω της χορήγησης φαρμάκων υποδορίως (βιολογικοί παράγοντες , κορτιζόνη), είτε δια του πρωκτού ή από το στόμα (αζαθειοπρίνη), σε τακτές επαναλήψεις. Επιβάλλεται στενή παρακολούθηση από γαστρεντερολόγο.
Η χειρουργική αντιμετώπιση για την ελκώδη κολίτιδα όταν γίνεται προγραμματισμένα, επιτυγχάνεται  σε 2 χρόνους. Σε πρώτο χρόνο αφαιρείται όλο το παχύ έντερο μέχρι τον πρωκτό. Στη συνέχεια αναδιπλώνεται το τελικό τμήμα  του λεπτού εντέρου επιτυγχάνοντας τη  δημιουργία νεολυκήθου (J-pouch ), το οποίο ενώνεται ταυτόχρονα με τον πρωκτό σε ένα χρόνο. Για την προστασία της αναστόμωσης, επιβάλλεται η δημιουργία προσωρινής ειλεοστομίας τύπου loop, η οποία διατηρείται 6-8 εβδομάδες και στη συνέχεια συγκλείνεται σε δεύτερο χρόνο.

Σε επείγοντα περιστατικά , το χειρουργείο απαιτεί 3 χρόνους. Πρώτα αφαιρείται όλο το παχύ έντερο, αλλά όχι το τελικό τμήμα του, δηλαδή το ορθό. Στη συνέχεια το τελικό τμήμα του λεπτού εντέρου, ο τελικός ειλεός, εκστομώνεται στο δέρμα της κοιλιάς, δημιουργώντας μία ειλεοστομία. Μέσω της ειλεοστομίας, τα κόπρανα συλλέγονται για 4-6 μήνες σε ειδικούς σάκους. Σε δεύτερο χρόνο αφαιρείται το τμήμα του παχέος εντέρου που έχει απομείνει μέχρι τον πρωκτό και το λεπτό έντερο επανασυνδέεται με τον πρωκτό πάλι με δημιουργία J-pouch και προσωρινή ειλεοστομία τύπου loop. Σε τρίτο χρόνο αποκαθίσταται η προσωρινή ειλεοστομία. Έτσι περιορίζονται οι επιπλοκές της ελκώδους κολίτιδας.

Δείτε επίσης..