Ο Καρκίνος του πρωκτού αντιπροσωπεύει περίπου το 1% του συνόλου των καρκίνων του πεπτικού συστήματος και το 2,5-5% όλων των καρκίνων του παχέως εντέρου.

Οι πιο κοινοί ιστολογικοί τύποι είναι οι επιθηλιακοί καρκίνοι, οι πιο συχνοί εκ των οποίων είναι:

• Το πλακώδες καρκίνωμα, το οποίο γενικότερα συνδέεται με μία χρόνια φλεγμονή από τον ιό HPV, (κονδυλώματα). Η παρουσία του αυξάνεται κυρίως σε νεότερες ηλικίες και σε άτομα ανοσοκατασταλμένα και ομοφυλοφιλικούς.
• Το αδενοκαρκίνωμα, το οποίο αναπτύσσεται από τον βλεννογόνο του τελικού ορθού και έχει μία πρόγνωση χειρότερη συγκριτικά το πλακώδες καρκίνωμα,
• Το πρωκτικό μελάνωμα, το οποίο αναπτύσσεται από το πρωκτόδερμα. Παρουσιάζεται σαν μία μελαγχρωματική βλάβη του δέρματος που αναπτύσσεται πολύ γρήγορα.

Προδιαθεσικοί παράγοντες είναι οι οροθετικοί στο ιό HIV ασθενείς και επιθηλιακές βλάβες.

Συμπτώματα καρκίνου πρωκτού

Τα συμπτώματα του καρκίνου του πρωκτού αξιολογούνται συνήθως καθυστερημένα, όταν ο καρκίνος είναι αρκετά προχωρημένος.

Και αυτό γιατί ο πόνος και η αιμορραγία αποδίδονται συνήθως σε αιμορροΐδες, ραγάδα ή περιεδρικά συρίγγια.

Άλλα συμπτώματα είναι η φαγούρα, οι βλεννοαιματηρές κενώσεις και η ακράτεια κοπράνων.

Διάγνωση καρκίνου πρωκτού

Η διάγνωση γίνεται από τον ειδικό γιατρό (χειρουργό ή γαστρεντερολόγο), τόσο με την επισκόπηση της περιοχής όσο και με την δακτυλική εξέταση, όπου ψηλαφάται η σκληρία της βλάβης, η πιθανή σύμφυση με τους γύρω ιστούς, καθώς και το μέγεθος του όγκου.

Η εξέταση συμπληρώνεται με την κολονοσκόπηση και λήψη βιοψίας για την ιστολογική επιβεβαίωση.

Σταδιοποίηση καρκίνου πρωκτού

Η αξονική τομογραφία είναι απαραίτητη προκειμένου να διαπιστωθούν απομακρυσμένες μεταστάσεις σε άλλα όργανα ή σε λεμφαδένες.

Το διαπρωκτικό υπερηχογράφημα επίσης θα μας δείξει τον βαθμό διήθησης της βλάβης και τη σχέση της με τους σφιγκτήρες του πρωκτού, πολύ σημαντικό για την περαιτέρω θεραπεία.

Ανάλογα την διήθηση διακρίνουμε:

• Τ1 όγκους. Η βλάβη περιορίζεται στον υποβλεννογόνο του πρωκτού.
• Τ2a όγκους. Η βλάβη περιορίζεται στον έσω σφιγκτήρα του πρωκτού.
• Τ2b όγκους. Η βλάβη περιορίζεται στον έξω σφιγκτήρα του πρωκτού.
• Τ3 όγκους. Η βλάβη επεκτείνεται στους περιπρωκτικούς ιστούς, και
• Τ4όγκους. Η βλάβη επεκτείνεται στα γύρω ή απομακρυσμένα όργανα.

Θεραπεία καρκίνου πρωκτού

Οι Τ1 όγκοι θεραπεύονται με τη χειρουργική εκτομή της βλάβης.

Στις υπόλοιπες περιπτώσεις, θέση έχουνε η ακτινοθεραπεία και η χημειοθεραπεία, ενώ η κοιλιοπερινεϊκή εκτομή εκτελείται στις ανθεκτικές περιπτώσεις στη συντηρητική θεραπεία.

Το 30% των περιπτώσεων είναι ανθεκτικοί στη θεραπεία ή υποτροπιάζει στην πενταετία.